Rome

De route naar Rome gaat helemaal door de stad en eindigt op het sint Pietersplein. Het verkeer bij Rome is behoorlijk chaotisch, zeker als je de weg niet kent. Ik ben dus maar niet de stad in gefietst maar ben direct doorgegaan naar een camping. Dit was gelijk een stuk korter, want de camping ligt buiten Rome. In Siena was ik op een camping van dezelfde eigenaar en die had mij speciale fietskorting beloofd. Dit scheelde bijna de helft in prijs. De volgende dag ben ik met de trein en de metro de stad in gegaan. Eerst naar het sint Pietersplein wat erg druk was. Er stond een rij langs een helft van het behoorlijk grote plein om de st Pieterskerk in te kunnen. Dit leek mij toch een verplicht nummer dus ben ik maar achter aangesloten. Het ging verbazend snel in twintig minuten was ik binnen. Het oponthoud kwam voornamelijk door de veiligheidscontrole. Dit was hetzelfde als op het vliegveld. De twee zakmessen in mijn tas hebben ze alleen niet opgemerkt. De kerk is enorm als je eenmaal binnen bent en staat vol met gigantische beelden en fresco's, indrukwekkend. De enorme koepel kon je ook beklimmen om over de stad uit te kijken. 895 treden stond op een bordje, ik bekijk het wel van beneden. Volgende stop is het Vaticaanmuseum waar alle rijkdom van de kerk staat opgesteld. Althans ik heb begrepen dat er maar een paar procent staat van alles dat ze hebben. Denk nu niet dat dit weinig is want er staat al teveel om te zien. Zaal na zaal kom je door die vol staan met beroemde meesterwerken en oudheidkundige schatten. Zeer indrukwekkend maar eigenlijk teveel en dan heb je het meest befaamde deel nog niet gezien, de Sixtijnse kapel. Na alles wat je al gezien hebt viel het een beetje tegen, weer een beschilderd plafond. Weliswaar door Michelangelo maar daar had ik al meer van gezien net als van alle andere bekende renaissance kunstenaars. Ik vond het dan ook niet zo erg dat ik er uit gezet werd door twee bewakers. Je mag hier niet fotograferen wat ik wel deed, ze vinden dat je de plaatjes maar moet kopen blijkbaar.
Ik ben ook de Trevi fontein, Pantheon en kasteek San Angelo wezen bekijken. Rome staat zo vol bezienswaardigheden dat ik zeker nog een paar dagen nodig zal hebben. Die paar dagen heb ik genomen maar niet in de stad. Het was er veel te warm en druk.

Onderweg naar Rome

Als je een computer meezeult dan kan je overal van internet gebruik maken, maar zonder is het een stuk lastiger. De internetverbinding nu is er een uit het stenen tijdperk dus foto's komen een andere keer.

Ik zit nu op een camping bij Trevignano aan het Lago di Bracciano, dertig km. van Rome.

Het voetbal heb ik niet goed kunnen volgen, maar dat maakt nu niet zoveel meer uit. Nederland-Duitsland heb ik gezien op een heel klein tv'tje die een campingbaas voor mij had neergezet.

De reis gaat voorspoedig maar is wel zwaar hier in Italie. Het enige vlakke stuk was de Po vlakte en daar ben ik in twee dagen (250 km) doorheen gegaan, dus ook niet echt rustig. De route wordt nu wel mooi door Emiglia-Romagna en Toscane. Het weer is wel goed maar er staat wel veel wind, wat met het afdalen lastig is. Ik begrijp dat het weer in nederland nog beter is. 's Nachts regent het vaak, maar veel heb ik niet te klagen.

De laatste week fiets ik gelijk op met Ad en Mechi, een echtpaar uit Brabant die dezelfde route volgen (Benjaminse). We fietsen niet samen maar komen elkaar wel elke dag op de camping tegen. wel gezellig, kunnen we nog een beetje Nederlands praten engels sprekende Italianen zijn schaars. Er zijn hier niet al teveel campings wat de routes wel lang kunnen maken. Ik denk dat de bergen hun tol geist hebben voor ze want ze hebben hun dagafstand gehalveerd en vandaag sta ik dus niet met ze op de camping. Ze hebben tijd zat om in Rome te komen dus gelijk hebben ze, het moet wel leuk blijven. Mischien zie ik ze in Rome nog.

Vanmiddag fiets ik naar de camping in Rome. De Rome route eindigt eigenlijk op het St. Pietersplein maar de route naar de camping is de helft korter. Met de fiets door Rome zal wel niet het meest ontspannen fietsen zijn en ik neem hier toch een paar dagen om de stad te zien.

Arriverdecci

Tot in Rome

Zwitserland en de Splugenpas

Door een groot industriegebied bij Basel kom ik Zwitserland in. Basel en omgeving vond ik niks dus ben ik hier snel dooheen gefietst. Ik was vergeten dat ze hier geen euro hebben. De winkeliers doen hetzelfde wij vroeger met de Duitsers, wisselen een op een. Dit is wel duur maar alles in Zwitserland is duur.

Ik fiets hier langs de Rijn wat tevens de grens met Duitsland is. Via de rivier de Thur ga ik naar de Bodensee. Vervolgens de Rijnvallei richting de Splugenpas. ook kom ik even in Oostenrijk en Liechtenstein.

Vanaf Chur, oudste Zwitserse stad,wordt de Rijnvallei smaller. Ik zit nu de hele dag tussen hoge bergen met besneeuwde toppen. De route loopt door een kloof waar nu de Hinterrhein doorheen loopt (beter gezegd rent). Het wordt steeds woester. Op een kleine camping in Zillis geef ik mijn laatste franken uit, omdat ik de volgende dag in Italie denk te zijn. De campingeigenaar gelooft er geen snars van, want het is niet mogelijk om van Zillis de Splugenpas over te steken in een dag, volgens hem. Ik krijg een biertje van hem omdat ie het een mooi verhaal vindt en een kaartje met zijn adres zodat ik een kaartje kan sturen vanuit Chiavenna.

De dag erna, als ik de pas over wil, regent het natuurlijk.Het regent niet hard maar droog weer is toch leuker. Ik kijk het even aan maar het stopt niet. Tegen elven ga ik toch maar op weg. Het is een kleine 50 km naar de top maar de weg stijgt alleen maar, dus het gaat niet zo hard. De weg naar Splugen is wel zwaar maar ook zeer mooi. Ik dacht dat Splugen op de top lag. Echter de echte oversteek begint hier pas. Ik moet nog zeker 600 m klimmen via ontelbare haarspeldbochten. De nuchtere Zwitsers ontdooien hier wel wat aan de aanmoedigingen te horen.

Bovenop de pas is het koud en kil maar dat bederft m'n stemming niet. De grens is ook hier en ben nu dus in Italie. De afdaling is monsterlijk, slechte wegen, tunnels zonder verlichting, en scherpe steile bochten. Vanaf 2100 m daal je af naar 400 m zonder echte tussenstappen. Snel gaat het wel en de 20 km naar Chiavenna is snel gedaan. Om 19.00 uur kwam ik aan en een half uur later was ik op de camping. Een kaartje voor de man uit Zillis heb ik meteen op de post gedaan. Morgen hou ik rustdag. Die heb ik nu wel nodig.

Ondanks dat ik rust wilde houden heb ik wel veel gewandeld. De omgeving hier is erg mooi en als je van watervallen houd, die zijn hier zat. De grootste bij de camping. Het weer is meteen ookgoed, 31 graden en een blauwe lucht.

Naar Basel

Eindelijk wat tijd omdit blog te schrijven. Tot nu toe heb ik elke dag gefietst en hou nu

mijn eerste rustdag. Ik zit op een camping in Italie bij Chiavenna in de buurt naast een

grote waterval.

De trein naar Maastricht zat vol met fietsreizigers. Alle fietsplekken in de trein waren

vol, maar ik heb mijn fiets er bij kunnen proppen. Het nadeel van beginnen in Maastricht is

dat je meteen de Ardennen voor je kiezen krijgt. Het voordeel is dat je meteen een mooie

route hebt en de eerste dag in het buitenland bent. Het begon met een deel van het parcours

van de Amstel Gold race en gaat verder door Belgie naar Luxemburg. Hier kon ik de Ourtal

route oppakken waarna ik kon overstappen naar de Moezel. Hier breekt 's nachts een

gigantisch onweer los, wat de eerste echte test voor m'n nieuwe tentje is. De tent bleef

staan en ik bleef droog, geslaagd.

Schengen ligt ook langs de Moezel. Ik ben hier kort doorheen gereden. Het is een klein

stadje met een kasteel/hotel waar het verdrag is getekend. Ik begrijp nu wel waarom dit hier

gedaan is, want ik fiets wel tien keer per dag een land in of uit. De route loopt

voornamelijk langs de grenzen van Belgie, Duitsland, Luxemburg en Frankrijk. Het is ook niet

helemaal duidelijk wat voor een taal de mensen spreken. Het kan Duits, Frans, Nederlands of

een soort mix hiervan zijn.

Het vervolg van m'n route is niet bijster interessant tot aan de Vogezen. Hier moet ik de

eerste echte col over, col du Donon(ca. 800 m.). Mooie route maar dat is meestal het geval

in de bergen. Over een kleinere col, col de Steige, verlaat ik de Vogezen en fiets de Elzas

in. Het verschil in landschap is vrij groot en plots. Natuurlijk weer heel veel wijnbouw. De

Elzas is Frans maar de namen van plaatsen en mensen klinken wel heel Duits. Ik fiets hier

voornamelijk door kleine pitoreske plaatsjes, totdat ik bij Basel kom. Veel industrie, snel

doorfietsen dus.

Nieuwe Reis via Italië naar Albanië

Ik ben weer onderweg. Deze keer ga ik met de trein naar Maastricht, ben ik tenminste in het buitenland op de eerste dag. Hiervandaan fiets ik door Begië, Luxemburg, Frankrijk naar Zwitserland om daar over de Splügenpas Italië in te fietsen. In Italië ga ik toch eindelijk naar Rome toe en denk daar wel een aantal dagen te verblijven. Na dit gezien te hebben ga ik door naar het zuiden de hak van Italië in. In Brindisi met de veerboot over naar vlorë in Albanië. Albanië heeft een mooie ongerepte natuur, veel oudkundige plaatsen en prachtige stille zandstranden (ik lijk wel een reisgids). De route hier is niet helemaal bekend aangezien de kaarten vrij onbetrouwbaar schijnen te zijn.

De route eindigt misschien hier, maar dit laat ik van de omstandigheden afhangen. Andere ideeën zijn Griekenland, Istanbul, Kroätië.

Ondanks twee dagen intensief inpakken kom ik toch weer tijd te kort. Ik wilde vroeg vertrekken maar moest nog zoveel doen dat het nu al twee uur is, toch vertrek ik maar. Een dag uitstel betekent ook weer twintig andere dingen te doen dan moet je weer uitstellen en zit ik volgende week nog thuis.

Iedereen de groeten en tot het volgend bericht.

Update 18-5: Het werd alsnog te laat gisteren, maar vertrek nu toch echt.

Einde van de rit

Het is ondertussen februari 2012 dat ik dit schrijf en ben hard aan het nadenken over een volgende trip. Maar eerst moet dit verhaal nog een eind krijgen.

Vanuit Verdun kwam ik in de Ardennen wat toch een groter obstakel was dan ik gedacht had. Hier ben ik voornamelijk de Ourthe gevolgd. Ondanks de vele steile klimmetjes toch wel een erg mooie route. De zon had soms mogen schijnen, maar ik heb nog nooit mooi weer meegemaakt in de Ardennen. Er zijn hier erg veel campings, alleen die ik had uitgekozen op m'n gps bleek bij aankomst op de andere oever van de Ourthe te zitten aan het einde van een doodlopende weg. 20 km omfietsen om er te komen, voortaan beter op de kaart kijken.

Hier brak ook mijn tweede tentstok. De eerste was een paar dagen geleden al gebroken, maar die kon ik makkelijk repareren met het reparatiehulsje wat bij de tent zat. Na wat gepiel met tape en touwtjes kwam op het idee om een stuk buisaluminium te kopen en m'n eigen reparatiehulsje te maken. Dit was een briljante oplossing daar het originele reparatiehulsje ook al aan reparatie toe was en het buisalu. is een stuk sterker. De volgende dag bij opzetten van de tent weer kunnen constateren hoe goed de reparaties werkten. Knak !!! de derde breuk, het begint me nu wel op de zenuwen te werken. Er is hier niets in de buurt waar ik m'n truc van de vorige dag mee kan herhalen. Met een zakmes heb ik een van de twee reparatiehulsjes maar doormidden gesneden (1 uur werk). Ze worden wel erg klein nu maar ik ben bijna thuis.

Door de Maasvallei ben ik over Maastricht weer in België gekomen waar ik voor de laatste keer deze reis m'n tent opzet, zonder problemen. De volgende dag weer in nederland aangekomen en ga over de LF7 (fietsroute) richting Amsterdam. Vroeg in de avond kwam ik in Den Bosch waar ik besluit om toch maar een trein te pakken zodat ik diezelfde avond weer thuis ben. In de trein zat een studente die wilde weten waar ik met de fiets geweest was. Ze vond het een ongelofelijke reis maar dat ik na zo'n stuk fietsen de trein in Den Bosch pak was wel heel raar. Ze heeft misschien gelijk want op een fietsreis hoor je alles te fietsen (maar een beetje smokkelen moet kunnen

Nu ik weer thuis ben kan ik de balans opmaken.

Totale afstand gefietst 4400 km. Afstand met de trein 320 km.

Klimmen 30.638 meter, hoogste punt beklommen 2060 meter.

Weer geen lekke banden gehad maar ook geen andersoortige fietspech. De enige materiaalpech die ik had waren de gebroken tentstokken.

Zelf heb ik ook geen problemen gehad, behalve misschien wat grieperig in oostenrijk vanwege het slechte weer.

Trangia 27 spiritusbrander

Deze heb ik bijna dagelijks gebruikt en is zeer goed bevallen. Brandspiritus was overal te krijgen. De brander is ook bijna geluidloos dit in tegenstelling tot een benzinebrander (straaljager), wat toch erg prettig is. Meer dan ik had gedacht. De iets langere kooktijd van water kun je met een klokje meten maar valt mij niet op in het gebruik. De vlam is niet goed regelbaar en met sommige soorten spiritus slaat er veel roet op de pannen neer, maar dit zijn de enige minpuntjes. Volgens de fabrikant is dit type voor twee personen geschikt, maar dit lijkt mij niet te doen.

GPS Garmin Etrex Legend HCx

GPS op de fiets is erg goed bevallen. Het scheelt een heel pak kaarten meenemen en je weet altijd waar je bent. De openfietsmap kaarten Benelux en Duitsland werken uitstekend en zijn zeer gedetailleerd. De openmtbmap die ik voor de andere landen heb gebruikt zijn veel minder gedetailleerd, maar voor mijn gebruik wel afdoende. Er staan alleen niet veel campings op. Ik heb ondertussen wel Archies campings (www.archiescampings.eu) gevonden via een collegafietser die ik in Hongarije tegenkwam. Dit is een lijst met alle campings in Europa voor de gps.

Batterijgebruik: 2 x AA oplaadbaar Eneloop 1900 mAh in 2,5 dagen (apparaat staat hele rit aan.) Ik had 6 oplaadbare batterijen bij me dus een keer per week moest ik opladen.

Ereader Bookeen Cybook Opus

Boeken op de fiets meenemen is te zwaar. Dit apparaat is erg licht en gebruikt heel weinig energie, meer dan een maand elke dag gebruiken op een volle accu is mogelijk. Ik heb zeven boeken gelezen onderweg, dus hij gaat volgende keer zeker weer mee.

Onderweg naar huis door Frankrijk

Buiten de regen om vielen de Alpen me mee. De Lautaret heb ik in de regen beklommen. De afdaling was dan ook erg koud. Gelukkig was er op een paar kilometer in de afdaling een camping, waar ik onmiddelijk gestopt ben. De camping ligt op 1400 meter en is dus niet al te warm, maar beter dan op de fiets. De volgende dag was het droog en kon ik snel naar beneden.

Ik fiets nu door de Haute-Jura wat een mooie route is. Veel watervallen en cascades en rotsen.

Hierna komt het schilderachtige glooiende landschap van Frankrijk. Na drie dagen hier doorheen gefiets te hebben ben ik het wel zat. Het is makkelijker om een alp te beklimmen dan de hele dag heuvels op te fietsen. Ik ben nu in Verdun waar ik een rustdag inlas. Het lijkt hier ook wat lager te worden.

Eindelijk kan ik de gps weer gebruiken. de kaarten van Frankrijk zaten er niet in. Ik heb het met een wegenkaart gedaan, maar die zijn niet zo precies dus veel verkeerd gereden.

Italie

Na nog wat bergjes over geklommen te zijn in Slovenie kom ik bij Goricia in Italie aan. Het is hier helemaal plat zoals Nederland. Op de route naar Venetie lijkt het landschap heel Hollands, slootjes en dijkjes. Het is alleen een stuk heter, ca. 35 graden pfffft. Na twee dagen een niet al te mooi stuk van italie doorkruist te hebben kom ik bij venetie. Ik sta op een camping een paar kilometer van de stad maar ze hebbe een shuttlebus.

Venetie is verschrikkelijk druk, maar wel heel mooi. het was zeker de moeite waard om het saaie stuk Italie door te komen. Ik had gedacht dat het een museumstadje was, maar het is zeer levendig. Er wonen ook heel wat mensen. Er zijn heel veel paleizen en kerken om te bezichtigen maar dat heb ik niet gedaan. De stad bekijken is veel leuker. Een gondel heb ik niet genomen want lopend zie je net zoveel of meer. Zo'n gondelrit is ook nog eens heel duur zoals alles hier. Behalve toen ik uit eten ging in een klein visrestaurant waar ik twee centimeter van het water zat. Hier kostte een uitgebreid diner net zoveel als twee bier op een terras.

Omdat de omgeving van Venetie heel druk en industrieel speel ik een beetje vals door de trein van Mestre naar Milaan te nemen. In de trein zit ik samen met nog een valsspeler. Philip is onderweg naar Munchen waar hij in de buurt woont. Het was wel gezellig want de rit duurde meer dan drie uur. Ik heb van hem zijn wegenkaart gekregen van Noord Italie en de Alpen. Zelf heb ik helemaal geen kaart van de omgeving, foutje gemaakt met de gps.Het was al half zeven toen ik in Milaan kwam en volgens mijn nieuwe kaart en de Milanezen is er geen camping. Na een paar uur door de stad crossen heb ik net voor het donker werd toch een camping gevonden. Je kan hier gelukkig tot laat eten want ik had ondertussen een berehonger.

Milaan zelf heb ik niet bekeken, het enige wat ik van de stad gezien heb is een stukje binnenstad en San Siro met het Hippodrome. De volgende ochtend vertek ik richting Turijn.

In twee dagen fiets ik door heuvelachtig terrein naar de stad. Turijn lig aan de Po en heeft hier een aantal indrukwekkende bruggen over gebouwd. Als je de brug over bent kom je aan de steile kant van de Po. Natuurlijk lag de camping hier ook. Het uitzicht over Turijn vanaf de camping is indrukwekkend. Alleen om er te komen is een uitdaging, zelfs voor autoos zo steil is het. Ik moest het ook lopen.

Turijn ligt niet ver van de grens met Frankrijk, maar ook de Alpen. Vanaf nu gaat de weg voornamelijk omhoog. Ik doe er dan ook twee dagen over om naar de eerste serieuze beklimming van deze reis te komen die tevens de grens is. De col de Montgenevre is 1860 meter hoog en helaas met veel tunneltjes. In drie uur ben ik boven in een wintersportoord wat in de zomer nogal vreemd aan doet. In een lange afdaling kom ik in Briancon waar ik een rustdag inlas.

Ik wilde eigenlijk nog over de col du Galibier, maar de Tour de France komt hier langs en ik weet niet of de weg dan open is. Ik moet in ieder geval nog de col de Lauteret, 2058 meter, over om hier weg te komen richting Grenoble. Vandaag doe ik in ieder geval niets anders dan van wat rust te genieten.