Vanaf de grensstreek met Myanmar en Thailand doorgestoken naar de andere kant. Chiang Khong is de grensplaats met Laos. En nee, ik ben niet in Chiang Rai geweest en ook niet in de Gouden Driehoek. Heb wel langs de weg met de Lisu, een bergvolk, gegeten. Satestokken van anderhalve meter vol met vlees werden gegrild boven een groot vuur met de lekkerste sauzen. Van bananenbladeren werd een tapijtje gemaakt waar we van konden eten. Gewoon in de berm, heerlijk. Ze vertelde me waar hun dorp was en dat ik langs moest komen, maar ik heb het niet kunnen vinden.

Chiang Khong zit vol met backpackers die hier met een boot de Mekong rivier op gaan om twee dagen later Laos in te gaan. Ik steek alleen maar over om de grens te passeren. Dit ging relatief snel, omdat ik verwachte dat dit wel eens lang kon gaan duren, Laos is een communistisch land.

De eerste kilometers door Laos voelt als een stap terug in de tijd. De dorpjes die je doorkomt zijn bamboehutjes en UNICEF waterpompen. De schaarse winkeltjes die er zijn verkopen alleen chips en cola. Ik was nog gewend aan Thailand waar je overal voedsel kan krijgen, hier begint het een probleem te worden. De mensen hier zullen me ongetwijfeld van voedsel voorzien als het nodig is, maar ik probeer het liever niet. Gebakken vleermuis bijvoorbeeld.

Uiteindelijk wel wat gevonden om te eten, maar ik moet er wel aan wennen dat het er niet altijd is.

Iedereen hier is boer en ze werken nog met de hand. Ik heb geen tractors of landbouwmachines gezien. Lijkt me een zwaar leven, maar ondanks dat zijn ze wel altijd vrolijk. In elk dorpje word ik door de kinderen verwelkomd met gezwaai en veel saibadee's (hallo). Leuk volk.

De route is prachtig, buiten wat rubberplantages alleen maar wildernis. Een kaart heb ik niet nodig want er is alleen maar de weg waar ik op zit. Er schijnen ook tijgers rond te lopen in de jungle hier. Niet de meest geruststellende gedachte toen ik in m'n tentje moest slapen. Dit deel van Laos bestaat alleen uit bergen. Fietsend wel zwaar ook omdat de weg van zeer slechte kwaliteit is. Toch ben ik hier een paar fietsers tegengekomen, helaas in tegenovergestelde richting.

Luang Prabang is het eerste geciviliseerde stadje wat ik tegenkom op mijn route naar het zuiden van Laos. Een mooi stadje met veel oude tempels en natuurlijk veel buddha's. Ben ook een grot gaan bezoeken die heel klein bleek te zijn, maar wel weer met heeeeeel veel buddha's erin. Dat was weer m'n toeristisch uitstapje voor de komende weken.

Vanaf Luang Prabang weer over veel bergen moeten fietsen, maar ook wel het mooiste stuk tot nu toe. Nu kom ik in de buurt van Vientiane, de hoofdstad, en ben ik uit de bergen. Na alleen maar bergen gezien te hebben kon ik haast niet geloven dat er ook nog vlakke stukken zijn in dit land. Helaas is de route niet bijster interresant. Als ik een beetje doortrap ben ik morgen in Vientiane en hopelijk een mooiere route.