Ik fiets nog altijd langs de kust en ben in de buurt van Antalya. Het verkeer wordt steeds drukker en ik moet door een aantal tunnels, niet fijn fietsen. bij de stad aangekomen te zijn blijkt die ook nog eens in een dikke smogwolk te zitten. Ik zal er toch door moeten want er omheen kan niet. Hoestend en proestend ben ik door Antalya gekomen en grijp de eerst mogelijke route het binnenland in. Het is me veel te toeristisch hier.

De nieuwe koers is vele malen beter. Fietsend door naaldbossen en landerijen ga ik richting Isparta. Dit ligt ca. 200 km van de kust. Nu kan ik verder naar het oosten. Je moet hier wel grote omwegen maken om een bepaalde richting uit te gaan, omdat je om grote bergen heen moet. Ondanks de omwegen blijft het nog wel veel klimmen. Isparta ligt op een hoogvlakte ca. 1100 m. In de buurt van de stad gekomen houdt het Taurus gebergte op en wordt het wat makkelijker fietsen. Wel saaier en veel kouder, het klimaat is niet meer mediterraan.

Isparta is de stad van de rozenblaadjesolie en alle aanverwante producten. De zeer vele winkeltjes die dit verkopen zijn allemaal roze. Ik blijf hier maar een nacht om de volgende dag Richting Konya te gaan. Dit is een van de grotere steden in Turkije en is bekend van de dansende derwisjen. Ik heb geen enkele derwisj gezien, maar ik ben hier ook maar een paar uur geweest. Grote steden zijn zowiezo niet zo favoriet bij mij, maar ik wil ook snel door om van deze hoogvlakte af te komen. Het is me toch te koud vooral 's nachts en in de paar dagen dat ik hier rondfiets heb ik toch alweer in de sneeuw gezeten die ik in gedachte al lang geleden had achtergelaten.

Iskenderun was m'n nieuwe reisdoel om daar een ferry naar Egypte te nemen, maar ik heb gelezen dat die niet meer vaart. Nu ga ik naar Tasucu om met een ferry naar Cyprus te gaan en vandaar een schip zoeken richting Egypte. Gunstige koerswijziging want ik ben zo sneller aan de kust. De hoogvlakte was vrij saai, voornamelijk landbouw, maar het oversteken van het Taurus gebergte was wel spectaculair. Ik moest nog wel even een pas van 1700 m over, maar daarna voornamelijk dalen door een prachtige canyon. Voor de geintresseerden, het zijn de laatste 50 km van de D715 naar Silifke.

In Tasucu moet ik twee dagen wachten op de ferry. Gelukkig kan ik dat hier in korte broek in het zonnetje doen. Er gaat hier ook een ferry naar Tripoli in Libanon die volgens de internets niet zou bestaan. Er zouden ook geen verbindingen tussen Cyprus en Egypte of Israel zijn, maar ik geloof het niet meer wat ze schrijven, ik ga gewoon.

Als ik morgen de Turkse sector van Cyprus verlaat heb ik toch aardig wat van dit grote land gezien. En met een positief gevoel kan ik richting Afrika gaan, het derde continent in deze trip. Ik heb vaak gelezen dat het verkeer in Turkije een ramp is, zeker voor fietsers, maar dat moet ik toch weerspreken. Het fietsen in bergen is overal zwaar en grote steden zijn altijd een chaos met verkeer, zo ook hier. Maar de meeste wegen hebben brede vluchtstroken waar het redelijk veilig fietsen is en het verkeer geeft me over het algemeen de ruimte. Geen nare ervaringen gehad. De mensen zijn altijd enthousiast en behulpzaam geweest. Wild kamperen, wat officieel verboden is, was ook geen enkel probleem.

Hopelijk komt mijn volgende bericht uit Noord-Afrika.

Edit: Foto's voeg ik nu toe per land te beginnen met Turkije. Maar bij toevoegen wordt er geen melding gemaakt. Dus als je denkt wat weinig foto's, bekijk het laatste land. Ik voeg geen foto's toe aan oude series, alleen de laatste.