Montenegro binnen gereden via prevlaka, het was open. Een veel betere route met de fiets dan de hoofdweg. Als eerste richting de baai van Kotor. Hier ben ik eerder geweest maar toen ben ik alleen in Kotor e.o. geweest. Nu ben ik de hele baai, eigenlijk een fjord, rond gegaan. Waarschijnlijk de enige vlakke weg in Montenegro.

Ik blijf de kust volgen want dat is aanzienlijk warmer dan in het binnenland. Dus de volgende bezienswaardigheid word Budva wat bekend staat om zijn mooie stranden. De stranden waren wel de mooiste die ik langs de Adriatische kust heb gezien maar echt heel mooi nou ook weer niet. Misschien is het omdat het buiten het seizoen is of dat ik niet echt een strandliefhebber ben.

Op de route langs de kust kom ik nog een fietsreiziger tegen, Zenda Kwok uit Hong Kong. Altijd leuk om een collega tegen te komen. Hij is vrij idealistisch en sponsort unicef met zijn "Ride against climate change". Vanuit Wales is hij vier maanden geleden vertrokken en is al door bijna alle europese landen gegaan. Vanaf Turkije gaat hij door alle stan landen naar China en dan nog Japan om dan in Hong Kong te eindigen. Vanwege unicef wil hij van minder dan twee euro per dag leven, wat hem tot nu toe gelukt is. knap in het dure europa. Tefal heeft hem gesponsord met een 13-delige pannenset! Hij heeft maar twee dingen meegenomen, een fluitketel (??) en een grote sauspan waarvan de glazen deksel alleen al meer weegt dan mijn hele kookset. Zijn hele uitrustng is trouwens gigantisch vanwege de winter.

Samen zijn we die dag doorgefietst en hebben we overnacht in een verlaten gebouw langs de weg. Hij doet dat vrij vaak want je hoeft dan geen tent op te zetten. Wel zo makkelijk.
Omdat ik wat sneller klim dan Zenda ben ik een stuk verder dan hem, maar dan wacht ik even en fietsen we samen verder tot de volgende klim. Waarschijnlijk ben ik veel sneller geweest dan hem, want ik zag hem niet meer na wachten. Ik ben toch langzaam verder gegaan om hem later tegen te komen omdat we dezelfde route volgen. Bij Shkodra in Albanie splitst onze route en hier heb ik nog tot zonsondergang op hem gewacht. Helaas heb ik hem niet meer gezien. Ik hoop dat het goed met hem gaat.

Bij het wachten langs de weg in Albanie stoppen er regelmatig Albanezen en geven me fruit. Praten kunnen we niet want de taal lijkt op niets wat ik ken. Het fruit heb ik ook nog nooit gezien, het lijkt op een granaatappel maar dan anders. Het is zoet en sappig, lekker.
Aan het al het afval langs de weg merk je wel dat je in een arm land bent. Het is hier wel heel goedkoop. Albanie is wel heel mooi als je de bergen in gaat, maar de wegen zijn zo slecht en waarschijnlijk koud dat ik besloten heb om over de redelijk begaanbare hoofdwegen snel naar de Griekse grens bij Sarande te gaan. De wegen zijn druk, de vrachtwagens stinken en het uitzicht is lelijk maar ik schiet wel op. Over een dag of vier ben ik waarschijnlijk in Griekenland.