Met regen ben ik in Kroatië aangekomen. De volgende dag echter was het prachtig weer, stralend blauwe hemel en tegen de twintig graden. Dit was wel wat warm met vijf lagen kleding aan. Vroeg in de middag vond ik een klein schiereilandje met een kiezelstrand. Hier heb ik m'n tent opgezet en ben in de zon gaan zitten. De volgende dag was ook een zonnige dag. Echter was er een verschrikkelijke wind opgestoken, tot orkaankracht toe hoorde ik later. Dit is veel te gevaarlijk om te fietsen met bagage. De Jadranska magistrala, de kustweg langs de Kroatische kust, heeft op veel plaatsen geen vangrail. Als je naast de weg komt stuiter je eerst een paar keer op de rotsen om dan in zee te vallen. Gelukkig heb ik water genoeg om nog een dag op "mijn" schiereilandje te blijven.

De volgende dag was de storm weg, maar het mooie weer ook. De wind blijft voor oponthoud zorgen. Ik zit nu in Vodice in een appartement al voor de derde dag vanwege de harde wind. Maar ja het is niet zo gek voor deze tijd van het jaar.

Een paar dagen geleden ben ik wat verder van de kust gegaan. Veel dorpjes hier liggen nog steeds in puin van de oorlog. Wel een groot verschil met de kust.

Dit is wel de reis aan het worden waar alles kapot gaat. Het begon al bij aanvang met de gps en toen de trapas. Nu heb ik ondertussen al een gaatje in m'n luchtmatras moeten reparen, de slaapzak begon te scheuren en na een hachelijke tour over een berg op een geitepaadje zitten er ook een aantal gaatjes in m'n tassen. En nu komen er rare geluiden uit de naaf van het achterwiel. Dit heb ik provisorisch opgelost met wat geleend gereedschap van een garage. Tot nu toe werkt het nog steeds goed. Maar wat is het volgende wat kapot gaat ???

Ondertussen ben ik in Dubrovnik aangekomen wat betekent dat mijn tijd in Kroatie bijna overe is. Het is van hier een paar uur fietsen naar de grens met Montenegro. Ik wil de grens over bij prevlaka, het meest zuidelijke punt van Kroatie. Deze grensovergang was tot verleden jaar dicht maar schijnt nu open te zijn.
In Montenegro wil ik verder de kust volgen en dan naar lake Skadar, wat half van Montenegro is en half van Albanie. Ik had graag de Tara canyon willen zien maar het is waarschijnlijk te koud nu. In Montenegro zijn alleen bergen, dus koud.