Vanaf de Komani ferry fiets ik met de Duitse fietser naar Kosovo. Hij gaat naar Pristina en ik naar P?cs waar de grens met Montenegro is. Ik ben niet lang in Kosovo, bij P?sc overnacht ik in een hotel. In het restaurantje waar ik wat eet zijn ze blij om een toerist te zien en dat ik uit Nederland kom die ze gesteund heeft met afscheiding van Servië. De eigenaar en een paar gasten blijven me bier geven en 's morgens krijg ik er ontbijt, zodat ik wel positief over het land blijf. Veel kan ik er niet over zeggen met m'n korte bezoek maar ik heb me er niet onveilig gevoeld en het is er vrij modern. Ze zijn volop bezig met opbouwen. Door het gewijzigde plan had ik geen kaarten van dit gebied. Van de Duitse fietser had ik de route naar P?sc gekregen en naar de grens is 'immer gerade aus' , simpel. Dat er een pas van 1800 meter tussen zat wist ik niet! Samen met het bier van vorige avond kwam ik redelijk gebroken aan in Montenegro en toen ik bij de douane was begon het te stortregenen. De douaniers, Peppi en Kokkie, waren niet de allerslimste maar wel lastig. Ze wilde het kentekenbewijs van m'n fiets!? Ik wees ze op mijn naam die op het frame staat en ze accepteerde dit als kenteken. Ze bleven maar vragen stellen die ik niet begreep. Gelukkig komt er achter mij een echtpaar uit België die op familiebezoek gaat, zij vertalen vlug hun stomme vragen en de gein is eraf voor ze en ik ben weer onderweg. Later begreep ik dat het hier het omgekeerde is van Kosovo. Een groot deel van Montenegro vind dat zij en Kosovo bij Servië horen en Nederland is een van de schuldige dat dit niet zo is. Politiek blijft een heet hangijzer hier. Na meer dan twintig kilometer door een bos gefietst te hebben kom ik in de bewoonde wereld, Rozaje een klein stadje. Hier kan ik een kaart kopen, een hele grove maar beter dan niets. Tot mijn verbazing vind ik even buiten het plaatsje een camping. Een hele kleine, het was meer een soort grote voortuin. Een oude man runde het. Het was ook een restaurant en de lokale kroeg bleek 's avonds. Ik was de enige kampeergast. De man had vers gevangen forellen voor me gegrild, heerlijk. Later kwamen wat mannen uit het dorpje bier drinken en kreeg weer van alles aangeboden. Ze maken hier zelf ham, prsuta geheten, wat ze erbij eten met ingemaakte paprika,ui en gebakken spek met eieren. Later begonnen ze nog allerlei liederen te zingen en daarna stapten ze weer straalbezopen in hun dertig jaar oude golf om naar huis te gaan. Het herrinnerde mij er weer aan om absoluut niet op de weg te gaan 's avonds. Deze Montenegers waren gelukkig niet met politiek bezig tot er een Servisch nationalistische liederen begon te zingen. Ze hebben hem voor mij weggestuurd. Ondanks dat we niet met elkaar konden praten was het een gezellige avond. Snelwegen heb je niet in Montenegro dus de hoofdroutes zijn behoorlijk druk. De wegen zijn wel goed maar smal, fietsen op deze wegen is geen pretje. Het land is zo ruw dat het helaas niet te vermijden is. Ondanks dat een soort Oostenrijk in het kwadraat is is het supermooi. Het zijn bergen, bossen en rivieren en niet zoveel mensen. Onderweg wordt ik soms door mensen uitgenodigd om even uit te rusten bij ze. Wildkamperen wordt hier afgeraden vanwege wolfen en beren, ik overnacht in hotels die hier niet zo duur zijn. Na vier dagen kom ik in Kotor wat een wereld erfgoed is. Het ligt aan een baai (eigenlijk een fjord) wat volgens de boeken een van de mooiste in de wereld is. Ik kom via een niet veel gebruikte route aan wat me na een pittige rit door het nationaal park Durmitor een fantastisch uitzicht over de baai geeft. Ik was op ca.duizend meter en de weg naar Kotor op nul meter ging bijna loodrecht naar beneden via ontelbare haarspeldbochten. Kotor is een heel oud stadje wat zeer bezienswaardig is. Ik heb het maar vluchtig bekeken want ik was nieuwsgierig naar Kroatië. De grens is hier maar een paar kilometer vandaan. Het doel is Molunat, de eerste campings in Kroatië zijn hier. Molunat ligt aan een baai en de camping weer aan baai in de baai, prachtig. Er is een klein kiezelstrandje en de rest zijn rotsen. Het water is heerlijk en op de camping heb ik een mooi schaduwplekje, ik blijf hier wel een paar dagen.