Albanië en verder

De weg naar Komani gaat door vrij ruig gebergte over een weg die verschrikkelijk slecht is. Dit was tot een jaar geleden de enige weg naar dit deel van Albanië, er is nu een nieuwe weg die om het gebergte heen gaat. Hierdoor gaat de autoferry ook niet meer en is het een vijftig kilometer lange doodlopende weg geworden. Dit is voor mij prima, zo kan ik rustig door dit gebied heen ploeteren. Aan het eind van deze weg zit een restaurantje waar je ook je tent neer kan zetten. Gelukkig maar want ik doe er zes uur over om deze weg over te komen. De ferry vertrekt eenmaal per dag om negen uur 's morgens en dat is niet te doen met de fiets op een dag. De hele dag ben ik vrijwel alleen maar eenmaal bij het restaurantje gekomen zijn daar toch nog drie andere fietsers, een Duitser en een stel uit Tsjechië. Er zijn ook wat mensen met de auto ondanks dat je niet meer met de auto het meer kan oversteken, de weg hier naar toe is ook al een avontuur. Het Komani meer is een afgedamde canyon waardoor het meer op een brede rivier lijkt. Om er te komen vanaf de camping moet er nog twee kilometer geklommen worden met de ondertussen bekende onmenselijke Albaneze stijgingspercentages. De laatse halve kilometer is een tunnel met twee lampjes. Hier moesten we deels op de tast doorheen. De tunnel eindigt op een plak beton waar de boot kan aanleggen. De rest zijn de steile wanden van de bergen en de dam. Een loopplank of iets anders om makelijk de boot op te kunnen is er niet, de schipper probbert de boot tegen de kant te houden en een paar helpers tillen alles er op en af. De boot is eigenlijk een bus die op een romp gelast is, zelfs het roer is het busstuur. Doordat er zoveel op de boot staat is de bewegingsruimte zeer beperkt. Maar dit is niet zo erg want het is een adembenemende overtocht. Je vaart twee en een half uur door een berglandschap met soms hele nauwe kloven. Vreemd genoeg wonen hier toch mensen. Ze hebben huisjes gebouwd tegen de berghelling op en verbouwen wat op kleine vlakkere stukjes land. Hun enige vervoer is deze boot. In Fierze,het eindpunt, is het uitstappen al net zo hectisch als het opstappen. De oude autoferry die hier weg loopt te roesten wordt als kade gebruikt. Het gebied waar ik in zit wordt de Albaneze alpen genoemd. Ik moet hier verder doorheen om naar de Valbona vallei te gaan waar de weg ook ophoudt. Het gebied is erg ruig en de wegen nog steeds slecht en besluit daarom af te buigen naar Kosovo wat maar dertig kilometer van de ferry is. Via Kosovo kan ik naar Montenegro richting de kust gaan en dan naar Kroatië. Het Albaniërondje is nu wel wat kort geworden, maar ik heb er toch aardig wat van gezien. Het is een mooi maar arm land met veel ongerepte natuur waar dan weer afval doorheen waait. De Albanezen zijn wel zeer vriendelijke mensen.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!