Onderweg naar de Tizi n Tichka kom ik een andere lonely biker tegen. Het is een Engelsman, David, die in tegenovergestelde richting gaat. Altijd leuk om andere fietsers te ontmoeten en ik weet nu dat ik de Tichka pas vanaf de makkelijke kant benader. De klim naar de top is ca. 30 km maar niet heel steil.

Er is tijd genoeg om een dag te nemen om de Tichka pas over te komen, ik moet over vier dagen in Marakesh te zijn wat hier 140 km vandaan is. De woestijn heeft me waarschijnlijk gehard, want om 11.15 uur sta ik boven op de Tizi n Tichka, Ik reed er eerst zelfs voorbij. Het bord op de top staat tussen de souvenirwinkeltjes die je hier overal tegenkomt, maar ik heb mijn foto. De afdaling is inderdaad zeer steil met veel haarspeldbochten en prachtige vergezichten. Het gaat erg vlot en het wordt ook wat warmer. Mijn muts en handschoenen kan ik nu afdoen.

Er zit nu nog maar een klein pas tussen mij en Marakesh. De rest van de route gaat voornamelijk naar beneden nu. Ik passeer de kleine pas ook zeer vlot. Plots heel veel getoeter achter me, wat niet vreemd is want dat doen ze hier de hele dag, maar dit was erg aanhoudend. Ik kijk achter me zijn het de Nieuw Zeelanders die ik in de woestijn was tegengekomen. Zij zijn ook onderweg naar Marakesh. Over een paar weken gaan ze naar Nederland om de truck terug te brengen, dan zal ik ze wel weer tegenkomen.

Ik ga zo snel richting Marakesh dat ik om 15.30 uur nog maar 40 km er vandaan ben. Met mijn gemiddelde snelheid van dertig nu moet ik dit stuk voor vijf uur vandaag kunnen doen. Het is ongelovelijk maar om 17.00 uur rijd ik Marakesh binnen. Wat ik als zeer zware dag had ingepland fiets ik 145 km ver en over de Atlas heen. Marakesh is al meteen vanaf het begin compleet anders dan de relatieve rust die ik tijdens het fietsen had. Het is een bruisende en kolkende massa van mensen, autos, fietsen, brommers, ezels, koetsen en wat schapen en koeien. Ik heb een hotelkamer genomen bij hotel CTM wat aan de Place jemaa al fna ligt. Dit plein is het centrum van de medina en lijkt meer op een circus. Op het plein worden in de avond allemaal eetstalletjes opgebouwd waar je van alles kunt eten, erg lekker, er zijn ook slangenbezweerders, acrobaten en allerlei soorten muzikanten en dansers. Vanaf het dakterras van mijn hotel kijk ik over het plein uit wat een fascinerend gezicht is. Ik heb gelukkig nog drie dagen om indeze enorme snelkookpan mijn weg te vinden.

Marakesh is een stad met veel bezienswaardigheden, maar ik heb er maar een paar bezocht. Na vijf weken fietsen is het slenteren door een stad vrij doelloos. Ik heb ook nog een dag in mijn hotelkamer doorgebracht omdat ik me niet lekker voelde. Dit had waarschijnlijk niet met de kwaliteit van het eten op het plein te doen, want die was erg goed, maar meer met de hoeveelheid. Ik heb echt alle verschillende eettentjes geprobeerd. Na vier dagen Marakesh kon ik weer naar huis vliegen. 's Nachts om een uur kwam ik op Schiphol aan waar ik ontdekte dat Transavia een fietspedaal had verloren!! Dit was niet echt prettig maar het kon er nog wel bij nadat op het vliegveld van Marakesh mijn gereedschap in beslag was genomen, wat nodig was om mijn fiets weer in elkaar te zetten. Uiteindelijk was ik om 5.30 uur thuis. (Transavia heeft later wel al mijn schade vergoed.)