Mijn vrije dag in Fez besteed ik met een bezoek aan de medina die erg groot is in Fez. Het is een ongelooflijk doolhof van hele smalle straatjes vol met mensen. Ik heb mij beperkt tot de hoofdstraten om niet te verdwalen. Volgens mijn reisgids moet ik allerlei bezienswaardigheden zijn gepasseerd, ik heb het gemist. Een jongen wilde me voor een paar dirham de leerlooierij laten zien, hier had ik over gehoord en wilde dit wel. Je kon het alleen maar bezichtigen van een dak van een de omliggende panden. Ik had het zelf nooit gevonden. Het was leuk om gezien te hebben, maar toen mijn gids zijn zuster aanbood heb ik hem gedumpt. Een klein jongetje heeft mij weer terug op de goede weg gewezen, want ik stond midden in de medina. Ik wilde nog meer bezichtigen maar de Medina heeft mijn tijd opgeslokt.

De volgende dag heb ik een korte route gepland, omdat ik pas in de middag vertrokken ben. De rit gaatnaar Sefrou ong. 45 km. Bij Sefrou begint de Atlas en dit lijkt me een goed eindpunt voor vandaag. De weg naar Sefrou is al behoorlijk klimmen en begin toch wel wat schrik te krijgen voor de Hoge Atlas. Er is hier ook een camping die mooi over het stadje heenkijkt. Marokko begint hier ook wat vriendelijker te worden voor een westerling, ze vertellen je gewoon de weg zonder er wat voor te willen bijvoorbeeld.

Na Sefrou staat een rit van 70 km naar Boulemane op het programma. De weg gaat vanaf hier alleen maar omhoog en ga verschrikkelijk langzaam. Ik begin te vrezen dat ik Boulemane niet haal. Toen het in de middag snoeihard begon te waaien en te regenen wist ik zeker dat ik het niet ging halen. Ik heb toen mijn route gewijzigd naar Ifrane wat dichterbij is. Ifrane is een luxe wintersportoord, de koning heeft hier ook een paleis. Maar door het zeer slechte weer haal ik dit ook niet en sta alleen in de bergen zelfs zonder een plek om mijn tent neer te zetten, naast de weg zijn alleen velden met keien. Toen zag ik in de verte een man lopen en ben naar hem toe gegaan om te vragen of hij een plek voor mijn tent wist. Hij sprak alleen maar Marokkaans maar hijging iemand anders halen gelukkig kwam hij terug. De iemand anders sprak wel twee talen, Marokkaans en Arabisch. Hij snapte wel dat ik onderdak nodig had en nam mij mee naar zijn huis een lemen hutje zonder stroom en water. Zijn vrouw heeft een stoofpot met lamsvlees gemaakt voor mij op de houtkachel midden in de kamer, erg lekker. Mohammed heeft wat extra hout op het vuur gegooid en dekens voorme gepakt zodat ik kan opdrogen. Er brande maar een kaarsje en voor de rest had hij een heel klein zaklampje die hij telkens maar heel even aandeed om de batterij te sparen. Hij had ook nog een dochter van ong. zeven en eenzoontje die nog borstvoeding kreeg. Vrouw en kinderen gingen s avonds weg zodat ik kon blijven slapen, er is namelijk maar een kamer. Deze zeer hartelijke mensen, waar ik niet mee kan praten, maken mijn hele slechte dag in de Atlas helemaal goed.

In de ochtend komt zijn vrouw weer terug met een andere vrouw. Zij maken thee en bakken een soort pannekoekenbrood op de kachel, een perfect ontbijt voor een nieuwe fietsdag. Na wat pennen en snoep voor de kinderen en wat geld voor Mohammed achtergelaten te hebben ben ik vertrokken, uitgezwaaid door de hele familie. Het weer was nog steeds bar slecht en dit gaat weer een lange dag worden zonder veel kilometers. Het is ook nog gaan misten en zie dus niets van eenvan de prachtigste landschappen volgens de reisgids. Ik ben via Ifrane naar Azrou gegaan waar ik in een hotelletje ben gegaan. Ik zit er nu al voor de tweede dag want het weer is nog steeds heel slecht. Als het morgen nog steeds zo is ga ik mischien een stuk met de bus.

Tot nu toe is de Atlas me slecht gezindt. Het is niet zozeer de zwaarte van de tocht maar mijn moraal wat me misschien opbreekt. Vooralsnog hoop ik op beter weer.