Onderweg naar Fez

De weg is in dit gebied behoorlijk bergachtig maar niet zo steil als in Andalusie en kan redelijk goed doorfietsen. Als ik door dorpjes rijd ben ik een soort kermisatractie hier want mensen blijven staan en kinderen rennen uit de huizen om me te volgen. In het begin is dit wel leuk maar het ritueel is in elk dorpje hetzelfde. Alle Marokkaanse kinderen kennen twee Franse woorden, donnez moi ... [geef mij ...]. Het is een heel verschil met Europa. Je ziet ze bijvoorbeeld nog steeds met ossen of ezels het land ploegen.

Vroeg in de middag wordt ik bijgehaald door een andere fietser. Zowaar een Nederlander en uit Amsterdam, Maarten. Het is wel prettig om een ``normale`` medefietser te hebben. Hij is onderweg naar Kameroen en is wel vanuit Nederland vertrokken. Het is wel duidelijk dat hij al een tijdje op de fiets zit want in de klim gaat hij een stuk sneller. Hij heeft ook een website www.tripje.blogspot.com .Wij fietsen samen verder naar Ouezzane wat ons einddoel is voor vandaag. Later op de dag komen we nog twee fietsers tegen, Een Spaanse man met Belgische vrouw, sorry ik ben jullie namen vergeten. Zij zijn door Marokko aan het fietsen met hun driejarige dochter Maya die in een karretje zit wat achter de fiets hangt. We hebben samen thee gedronken en ik ben met Maarten samen verder gegaan, hun gaan iets langzamer met kind.

Ik ben blij dat ik met Maarten in Ouezane aankom want je komt hier geen westerling tegen. We hebben hier een hotelkamer gedeeld en hebben op de markt wat gegeten. De volgende dag scheiden onze wegen weer want hij gaat naar Rabat en ik ben onderweg naar Fez.

Ouezane ~Fez leek op de kaart een mooie dagetappe van 100 km maar bleek op de weg 145 km te zijn. Dit wordt waarschijnlijk wildkamperen. Tegen de avond heb ik nog steeds geen goeie kampeerplek gevonden en besluit door te fietsen naar Fez. Nu moet ik wel een stuk in het donker fietsen. Nu ik eenmaal besloten heb naar Fez te fietsen zet ik wel door maar fietsen in het donker door marokkaanse bergen is erg lastig. Eindelijk in Fez aangekomen hoop ik voor het eerst dat ik gespot wordt door de sjacheraars want ik wil niet lang zoeken naar een hotel.

Er komt er een op mij af bij het binnenrijden van de stad en ik vertel hem wat ik wil en wat ik wil betalen. Hij rijdt onmiddelijk door en ik kom er geen meer tegen. Ik ben toen maar naar het station gereden en vond daar een Ibis hotel. Wel boven mijn prijsklasse maar ik ben erg moe na dagrit van 152 km door bergen en donker. Ik ben van plan de volgende dag ook te blijven om de stad te bezichtigen en mijn benen een beetje rust te geven.

Naar Marokko

Ik heb een dag langer gedaan over het stuk naar Algeciras, vanwaar de ferry gaat, omdat het stuk Andalusie wel heel hoog is. Omdat ik liever de hoofdweg mijdt ben ik ook op paadjes terechtgekomen waar amper te lopen is. De twee mensen die ik tegengekomen ben schrokken zich rot toen ze een fietser zagen. Helaas ook een dag in de regen en mist moeten rijden, maar hoe dichter ik bij Algeciras kom wordt het weer beter weer. Om in Algeciras te komen moet je over de snelweg helaas, ik heb twee uur gezocht naar een betere route maar ook volgens de plaatselijke bevolking bestaat die niet.

Het is een vreemde gewaarwording om over de snelweg te fietsen, maar de automobilisten rijden hier redelijk netjes en geven mij de ruimte. Snel en veilig bij de ferry aangekomen moet ik nog vijf uur wachten totdat ik naar Ceuta kan. Het is niet een heel mooie stad dus heb ik veel op de rots van Gibraltar uitgekeken. Bij aankomst in Ceuta was het al donker dus heb ik hier maar een hostel gezocht. Om mijn trip van de volgende dag te plannen heb ik aan een aantal mensen hier gevraagd of het veel tijd kost aan de Marokkaanse grens. Het enige antwoord was heel hard gelach, dat zal dus wel een paar uur kosten.

Bij de grens waren alle douaneformaliteiten in tien minuutjes afgehandeld door vriendelijke douanebeambten, ik hou dus een hoop extra fietstijd over.

In de eerste tien kilometer in Marokko fietste ik wonderbaarlijk op een prachtig fietspad gescheiden van de weg, dit had ik toch anders verwacht. Later werdt dit wel anders en was er alleen maar de weg zonder vluchtstrook. De eerste stad die ik tegenkom is Tetouan, hier wilde ik eigenlijk overnachten, maar het is veel te vroeg om te stoppen dus besluit ik door te fietsen. Dit lijkt me wel prettig want Tetouan is een vervelende plaats waar ik continue lastig wordt gevallen.

Tegen de avond moest ik toch een slaapplek hebben en ben gestopt bij een cafe-restaurant langs de weg. Hier was helemaal niemand maar wel open. Er stopte even na mij een auto met Gibraltar kenteken en de man sprak gelukkig Engels. Hij vertelde me dat de boer in het veld de eigenaar was en riep hem. De man was erg vriendelijk en heb thee met hem gedronken. Ik kon hier mijn tent in zijn tuin zetten en mijn fiets kon binnen staan. Voor een restaurant had hij erg weinig te eten en moest het doen met een omelet, er was wel goede koffie. Eenmaal in mijn tent begon ik toch te twijfelen of ze niet wat te aardig waren en bij elk geluidje was ik weer wakker. Mijn wantrouwen was gelukkig overdreven want de man was werkelijk erg vriendelijk. Hij had de hond bij de buren gezet en de schapen ook zodat ik rustig kon slapen. Het hele terrein en de plek waar mijn fiets stond had hij helemaal afgegrendeld, omdat ik hem zeer duidelijk, misschien onvriendelijk, te kennen had gegeven dat ik mijn fiets niet kwijt wil raken. Uiteindelijk is mijn eerste nacht in Marokko prima verlopen.

Wachten in Ronda

Een voordeel van de fietsproblemen is dat ik nu een prachtige busrit heb gemaakt van Coin naar Ronda via Marbella. Vooral het traject Marbella-Ronda is erg spectaculair, de weg slingert van Marbella omhoog naar Ronda door de bergen. Ik ben pas laat in de middag aangekomen en hoop de camping nog voor het donker wordt te vinden. De camping ligt helaas niet in Ronda maar ca. 2 km daarbuiten. Aangekomen op de camping werd het donker en heb vandaag dus niet veel van Ronda gezien.

Het is nu wachten op de postmet mijnfietsonderdeel en die verwacht ik pas over twee dagen. Alle tijd dus om de stad te bekijken. Ronda ligt bovenop een berg met wanden recht naar beneden. Er zijn overal uitkijkpunten waar je fantastische uitzichten hebt. Je moet niet teveel last van hoogtevrees hebben want je staat soms op balkonnetjes die over de afgrond hangen. De stad is ook vol met historie die teruggaat tot de Romeinen en Moren, er zijn verschillende archeologische vondsten te bezichtigen. De stad was in de 15e eeuw ook de hoofdzetel van de inquisitie. Al met al wel de moeite waard om hier naar toe te komen. Het is alleen wel koud hier vanwege de hoogte, als de zon schijnt is het wel 20 graden maar in de schaduw zakt het snel naar beneden. Gelukkig heb ik twee slaapzakken bij me, want ik heb ze nodig.

Ik wacht nu al drie dagen op de post en begin het wel zat te worden. Omdat ik niet kan fietsen moet ik alles lopend doen. Van de camping naar de stad is 20 a 30 min. lopen en niks is hier vlak. Ik loop daarom maar een keer per dag naar de stad, wat wel betekent dat ik zelf moet koken op de camping.

Ben vandaag in een fietsenwinkel geweest voor een boutje, blijkt die mijn kapotte onderdeel te hebben liggen. Ik heb het meteen gekocht om mijn fiets alvast te maken. Nu blijken er verschillende dingen krom te zijn aan mijn fiets en denk dat hij met het vliegtuig toch een klap moet hebben gehad. Maar het belangrijkste is dat ik weer kan fietsen. De post hoop ik donderdagochtend te ontvangen, want dan wil ik weer vertrekken. Er is al teveel tijd verloren gegaan.

Het volgende bericht komt hopelijk uit Marokko waar ik zaterdag hoop te zijn.

Moeilijke start

Na een dag vertraging met het vliegtuig ben ik dan toch eindelijk in Malaga aangekomen, inclusief fiets die goed is overgekomen. Het is ook nog eens lekker weer, voor mij zomers. Nu ik eenmaal m´n fiets heb volgepakt ben ik klaar om te vertrekken wat eenvoudiger lijkt dan het is.

Het vliegveld van Malaga is alleen te verlaten via snelwegen. Een fietsvriendelijke route die ik op internet had gezien heb ik niet gevonden, dan maar aan een verkeersagent vragen. Deze zeer behulpzame agent stuurt mij zo de snelweg op, daar mag je hier klaarblijkelijk op fietsen. Uiteindelijk heb ik zelf de weg gevonden naar Camping Torremolinos die maar 3 km van de luchthaven is maar waar ik wel een halve dag over gedaan heb.

De omgeving van Malaga lijkt wel een groot winkelcentrum, boodschappen doen is dus niet zo´n probleem. Op de camping kom ik twee Hollanders tegen die ook naar Marokko gaan maar dan met de auto. Hij zegt 'Ik zie dan later wel' , ik betwijfel het. De volgende ochtend vertrek ik richting Ronda. Ik hoop het in een dag te fietsen, maar ik moest weer twee snelwegen en een treinspoor oversteken. Hierdoor ben ik maar tot iets voorbij Coin gekomen waar ik mijn tent ergens tussen de olijfbomen heb opgezet. Ik ben nu erg blij dat ik toch een waterfilter heb aangeschaft, want dat vezekerde mij van voldoende drinkwater uit een vlakbij gelegen stroompje.

De volgende ochtend ben ik vroeg vertrokken richting Ronda. Ik ben nu van de hoofdweg afgegaan en fiets nu over onbekende paadjes. De weggetjes hebben hier ongelovelijke stijgingspercentages en moet soms van de fiets af om te duwen. Ondanks het zware werk ben ik wel blij want de omgeving is erg mooi. Maar dan slaat het ongeluk weer toe, de achterpad van mijn fiets breekt af. Dit is een klein onderdeel maar wel essentieel om te kunnen fietsen. Gelukkig sta ik boven op een berg en kan mij naar beneden laten zakken naar het eerstvolgende dorp, Tolox (een prachtig wit dorp midden in de bergen). Hier kan mijn fiets niet gemaakt worden maar ik kan hier wel met een bus naar Coin alwaar een fietsenwinkel is. Ze hebben het onderdeel niet maar misschien over een week, ik heb er geen vertrouwen in. Zodoende maar de vakantiefietser gebeld (hier heb ik mijn fiets gekocht) om het onderdeel op te sturen, wat ze gelukkig onmiddelijk doen.

Ik zit nu in Coinin een mooi maar duur hotel en ga daarom deze middag met de bus naar een camping in Ronda waar ik ook het onderdeel naar toe heb laten sturen. Hopelijk is het er maandag zodat ik weer door kan, want de planning is al aardig in de war.

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

jerry